तहान लागल्यावर "जरा गुळ-पाणी धाडा बाहेर" असं म्हणत कुणाच्याही अंगणात टेकायचे दिवस आहेत हे.
मुठीने कांदा फोडून, पाटवड्याच्या आमटीत गरम भाकरी चुरुन खायचे दिवस आहेत हे.
मित्रांच्या शेतावर दुरवर उभारलेल्या मांडवात बाजेवर बसुन रेडीओ ऐकत भेळ खायचे दिवस आहेत हे.
पुनवेच्या रात्री कळमजाईच्या डोंगरावर शेकोटी पेटवून त्यात बटाटे, कांदे भाजून खायचे व रात्री आकाशातील नक्षत्रे शोधत पहाट करायचे दिवस आहेत हे.
गावभर पसलेल्या मंदिरांमधे वार बदलून भजने ऐकत रात्र जागवायचे दिवस आहेत हे. घसा बसेपर्यंत पेटीवाल्याला "कान्होबा तुझी घोंगडी चांगली" ची आवर्तने घ्यायला लावायचे व पिलू रागातील गौळणींवर तबलजीचा छप्परफाड उच्छाद उन्मादात ऐकण्याचे दिवस आहेत हे.
"हय शाब्बास! भले! त्वा तर आभाळालाच काडी लावली आज!" असं म्हणत मांडी मोडून दाद देत कलगी तुरा ऐकण्याचे दिवस आहेत हे.
हलगीवाल्याचे जरतारी पटक्याने कौतूक करायचे दिवस आहेत हे.
"काढा जरा ठेवणीतले पठ्ठे बापूराव" असं म्हणत तमाशाला वळणा वळणाने न्यायचे दिवस आहेत हे.
रामनवमीच्या किर्तनात कुर्ता पायजमा घालून मिरवायचे दिवस आहेत हे.
सुंठवड्याचे व पंचक्रोशीतल्या यात्रेतील भेंड-बत्ताशाचे दिवस आहेत हे.
गावोगावचे आस्मानाला धुळीचा भंडारा लावणारे बेभान बैलगाडे पहायचे दिवस आहेत हे.
उन्हतापीचे दिवस आहेत हे.
भाजून काढणारा ऋतू काळजाला मात्र अद्भुत थंडावा कसा देतो त्याची प्रचिती घ्यायचे दिवस आहेत हे.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
प्रतिसाद देताना तो सकारात्मकच असावा असे काही नाही. आपल्याला आवडले नसल्यास का? आणि काय? ते विनासंकोच लिहायला हरकत नाही.
-पद्मनाभ (हरिहर)